28 Ocak 2009

YAZMA SANATI Writing Skills

Aşağıdaki ingilizce ve türkçe metinler şu anda www.hayatimdegisti.com adresinde bulunan Atakan Sönmez'in önceki blogu olduğunu tahmin ettiğim http://www.benimblog.com/atakansonmez/14769/Yaz%FD+YAZMAY%DD+GEL%DDST%DDREN+MP3+H%DDPNOZ+SUBLIMINAL+SCRIPT+www.hayatimdegisti.com.html sayfasından alınmıştır. Güncellenmeme, silinme ihtimaline karşılık metinleri korumak için buraya kopyalıyorum.


You love writing. Ideas and stories come easily to you, and you have so many stories and characters, that will take you years to tell them all, and still not tell them all. People, friends and strangers, all enjoy reading what you have written, and they ask you to write more. You want to write more, because you enjoy writing, but you have a few problems that keep you from writing as much or as frequently as you like.


Remember those times, when you were deep into writing a story? You were watching the screen intently, letting your fingers type without watching the keyboard, as the words and actions of your characters were appearing in front of you just as they were transpiring in your imagination? You felt like you were just a conduit, a silent observer recording and dictating what your imagination was showing you. It was delightful, because you knew it was your wonderful imagination that was creating what you were seeing, and you were typing it down as fast as you could, letting it appear in words on the screen in front of your eyes.


Remember the feeling of accomplishment you felt when you finished your story? As you looked at the printed pages, knowing you held the product of your imagination of your mind in your hands, feeling the weight of the paper with the words you wrote? You felt so wonderful that you created this story and that you finished it and were ready to show it to other people.


Remember when your family, your friends read what you wrote and how wonderful you felt as they told you how much they liked your story and characters? How delighted you were when people were involved with the story and characters, waiting to see how the story was going to go? How they enjoyed the story as you told it and finished it? How proud you were when they told you that it was as good, and usually better than much of what was professionally published?


Feel those feelings of wonder, achievement and satisfaction again, knowing that you have done it before, and you are doing it again. This is why you have decided to use self-hypnosis. You know hypnosis works, because you have seen it improve your memory and give you a better attitude to life and other people. Now you want to use hypnotism to help you enhance your writing skills. That is what we are doing here now.


You are not learning anything new here. Everything I am telling you to do, are things you can and have done already. You simply wish to make it easier for you to do these things again.


Your mind is a wonderful, creative tool. You have wonderful, deep characters that people care about, and you have stories that delight and surprise your readers. You know what stories that the characters get involved in, and the way the stories develop can even surprise you, as you learn about the stories even as you write them, yet they follow your expectations, following the outline and story ideas that you originally thought up.


Sometimes the path of the story isn’t clear. When that happens, you just close your eyes for a few minutes and relax. As your mind relaxes, your mind will clear, and the details of the story will come, fully detailed and fleshed out, only requiring you to write it down.


As you sit down and prepare to write, you take a moment to relax and focus yourself for the task. An enjoyable task but still one that requires you to think about what you will write and what the end product will look like. As you consider where you are in the story, the scene will appear in your mind and the characters start moving.


Imagine you are on a movie set. You decide what scene will be played out and the set designers decorate the stage. Then the actors come out, fully dressed and in character, their lines memorized. You call out for action, and watch as the characters come alive on the stage within your mind, and as you watch and listen to them, you begin to type, recording their movements, their sounds, their appearance, and their words like a movie camera records the actions and speech of the actors in a movie.


The words flow through your mind, down through your arms and fingers, where they tap the correct keys to spell out each word in the proper order. You watch the screen in front of you, watching as the words that appear match the scenes that play out in your mind.


There is no hesitation in your typing. You are simply describing the scenes in your mind, and dictating the character’s words and motions. You have done this in the past, and revel in the sensation as you see the characters move and perform in your mind, and you do it again. As each scene in the story is played out, you write it down, typing it into the computer as fast as it happens in your mind, clearly, accurately typing each word of the story. It flows though you and onto the screen in front of you. Your eyes watch the screen, watching each word appear as you type it.


Your fingers and hands know how to type the words that come into your mind. You know, in the past, when you have been writing for a while, that you did not watch your fingers and hands. The words just appeared on the screen in front of you because you know how to type. You have been typing for years. No longer do you need to watch your fingers type the letters. They can type automatically. You only need to relax and let your trained fingers do the typing as you watch the story you have in your mind unfold with the words appearing on the screen, almost magically, as your fingers unconsciously type the letters that form those words.


You know how to type and spell, and your fingers do as well. You have no need to watch them. Trust your fingers to type out each word correctly on the keyboard. You have been using these keyboards for years, and have typed a lot of stories with them. Just relax, and watch the screen, and trust your mind to tell your stories, and trust your fingers to type the words so that others may read your stories.


Always remember that people like to read your stories. Your friends, your family, and even strangers have read your stories and loved them. They have, many times, asked for more. You want to write more and you are writing more. You are also writing easier and faster than ever before.


Your mind knows what a good story is, and what a bad story is. You know the difference, and you know you write good stories. Not just because you think they are, but because others have told you. You know they like your stories because they have become involved with the characters. They care about the characters, and they love the stories that the characters are in.


Not every story is perfect, but when you go over it, you can see the problems and rewrite sections to fix the problems. You don’t worry about what you are typing if is good or bad. The good you will keep, the bad you will fix. It’s important to keep writing to get the story finished, then you can work over the story to make it better.


Some things you know you will have to rewrite again, but you know that the story is good, and all you need to fix is the way the story is told. It’s important that you write the story. Some parts will be hard, but all you need to do is relax, and let your wonderful mind solve any problems you have, and then you start writing again.


So remember this, each time you sit down to write. You trust yourself, your mind to tell interesting stories with great and diverse characters. You trust your fingers to type in your stories into the computer, making your writing easy. You have confidence in your stories, knowing that people want to read them. You want them to read your stories, and you want to write them. Have fun in writing, knowing you do write because you love writing, and that is the only true reason you need.




YAZMA SANATI-TÜRKÇE
Yazmayı seviyorsun. Düşünceler ve öyküler kolayca aklına geliyor ve sen hepsini anlatman yıllar alacak kadar pek çok öykü ve karaktere sahipsin, ve onlara hala hepsini anlatmıyorsun. İnsanlar, arkadaşlar ve yabancılar, hepsi de yazdıklarını okumaktan hoşlanıyor ve senden daha fazlasını yazmanı istiyorlar. Daha fazla yazmak istiyorsun çünkü yazmayı seviyorsun, ancak yazmaktan hoşlandığın kadar seni yazmaktan alıkoyan ufak tefek problemlerin de var.

Yazmaya yoğunlaştığın zamanları hatırla. Kelimeler ve karakterlerin hareketleri tam da hayal gücünde canlanmaya başladığı sırada önünde görünmeye başlıyorlardı ve sen, parmaklarının klavyeye bakmaksızın yazmasına izin vererek sahnede onları izliyordun. Kendini, hayal gücünün sana gösterdiklerini kayıt eden, belirleyen sessiz bir gözlemci, bir kanal (conduit) gibi hissettin. Zevkliydi çünkü biliyorsun ki bu senin, gördüğün şeyleri yaratmanı sağlayan muhteşem hayal gücündü ve sen onun, gözlerinin önündeki sahnede kelimelerle görünmesine izin vererek olabildiğince hızlı bir biçimde yazıyordun.

Öykünü bitirdiğin sıradaki başarıya ulaşma duygunu hatırla. Zihninin kontrolünde olan hayal gücü ürününe sahip olduğunu bilerek, yazdığın kelimelerinle doldurduğun sayfanın ağırlığını hissederek, yazılmış sayfalara baktın. Öylesine mükemmel hissettin ki bu öyküyü yarattın onu tamamladın ve artık onu diğer insanlara göstermeye hazırdın.

Ailenin ve arkadaşlarının yazdıklarını okuduklarını ve onların sana yazdığın öyküyü ve karakterleri okurken ne kadar keyif aldıklarını anlatırken kendini ne kadar mükemmel hissettiğini hatırla. İnsanlar, öykün ve karakterlerinle yoğun bir ilişki halindeyken, sana öykünün nasıl devam edeceğini sorduklarında nasıl keyif aldığını hatırla. Öykün hakkında konuşurken ve onu bitirdiğinde insanlar nasıl da beğenmişlerdi. Onlar yazdığın öykünün, profesyonel olarak yayınlanmış kitaplar kadar hatta onlardan daha da iyi olduğunu söylediklerinde nasıl da gururlandın.
Mükemmellik, elde etme ve başarı duygularını, daha önce de yaptığını yeniden yapmakta olduğunun bilincinde olarak yeniden hatırla. Çünkü sen kendi kendine hipnozu kullanmaya karar verdin. Hipnozun çalıştığını biliyorsun, çünkü hafızanı geliştirdiğini ve sana ve diğer insanlara daha iyi bir yaşam alışkanlığını kazandırdığını görüyorsun. Şimdi yazma yeteneğini geliştirmene yardım edebilmesi için hipnotisizmi kullanmak istiyorsun. Bu bizim şu anda yaptığımız şey.
Burada yeni hiçbir şey öğrenmiyorsun. Sana söylediğim her şey, zaten yapabildiğin ve yaptığın şeyler. Sen sadece, bu şeyleri yeniden yaparken daha kolay bir biçimde yapmayı diliyorsun.

Aklın mükemmel, yaratıcı bir araç. Sen, insanların ilgilendiği mükemmel ve yoğun karakterlere sahipsin ve sen okuyuculara keyif veren ve şaşırtan öykülere sahipsin. Karakterlerinin de içine karıştığı öyküleri biliyorsun ve öykülerin gelişim biçimi seni bile şaşırtabiliyor, öyküleri yazdığın kadar onları öğreniyorsun da. Yine de onlar senin beklentilerini karşılıyor, senin orijinal bir biçimde geliştirdiğin taslağa ve öyküye uygun bir biçimde devam ediyor.
Bazen, öykünün gidiş yolu açık değil. Böyle bir durumla her karşılaştığında gözlerini birkaç dakika için kapat ve rahatla. Zihnin rahatlarken, açılacak, ve öykünün ayrıntıları aklına gelecek, sadece yazman için gerekli olan bütünüyle ayrıntılı ve yoğun bilgiler.

Otururken ve yazmaya hazırlanırken, rahatlamak ve kendini metne odaklamak için bir dakika harcıyorsun. Eğlenceli bir metin ancak hala ne yazacağın ve eserin sonunun neye benzeyeceği hakkında düşünmen gerekiyor. Öyküde nerede olduğunu düşünürken, sahne zihninde canlanacak ve karakterler sahnede hareket etmeye başlayacak.

Kendini bir film setinde hayal et. Sen, oynanacak sahneye ve set tasarımcılarının seti dekore etmelerine karar veriyorsun. Sonra, bütünüyle kostümlü ve ezberledikleri satırlara uygun karakterlere sahip oyuncular çıkıyor sahneye. Oyunu başlatıyor ve zihninin içinde karakterlerinin sahnede canlanmalarını (görünmelerini) seyrediyorsun. Ve sen onları dinliyor ve izliyorken yazmaya başlıyorsun, onların hareketlerini seslerini, görünüşlerini ve sözcüklerini bir film gibi kaydediyorsun. Kamera aktörlerin film içindeki konuşmalarını ve hareketlerini kaydediyor.

Sözcükler zihnine doğru akıyor, aşağıya doğru, uygun bir düzen içinde her bir sözcüğün doğru bir biçimde seçimini sağlayan doğru tuşlara ufak ufak basan parmaklarına doğru iniyor. Önündeki sahneyi izliyorsun, zihninde, oynanan senaryoya uygun sözcükler görünürken sen, seyrediyorsun.

Yazarken en ufak bir kararsızlık yaşamıyorsun. Aklındaki senaryoyu kolayca betimliyor ve karakterler’in sözcüklerine ve eylemlerine yön veriyorsun. Bunu daha önce yapmıştın ve karakterlerin rollerini oynayışlarını ve hareketlerini izlerken, bu duygudan zevk almıştın ve bunu yine yapıyorsun. Öykünün içindeki sahnelerin her biri canlandırılırken sen, onları yazıyorsun, onları zihninde olanlar kadar hızlı bir biçimde ve öyküdeki her sözcüğü açıkça, doğru bir biçimde yazıyorsun. Onlar sana rağmen, önündeki sahneye akıyor. (it flows though you and onto the screen…)Gözlerin sahneyi izliyor, yazmak için her bir sözcüğün görünüşünü izliyor.

Parmakların ve ellerin zihninde canlanan sözcükleri nasıl yazacaklarını biliyor. Biliyorsun ki geçmişte, yazdığın sırada parmaklarını ve ellerini izlemedin. Sözcükler önündeki sahnede hemen beliriverdi çünkü nasıl yazacağını biliyorsun. Yıllardan beri yazıyorsun. Harfleri yazan parmaklarını izlemeye artık ihtiyacın yok. Onlar kendi başına yazabilir. Sahnede beliren sözcüklerle gelişen öyküyü neredeyse büyülü bir biçimde izlerken, senin parmakların bilinçsizce zihnindeki sözcükleri oluşturan harfleri yazarken, sen sadece rahatlıyor ve eğitimli parmaklarının yazmasına izin veriyorsun.

Sözcükleri nasıl sıralayacağını ve yazacağını biliyorsun ve parmakların da yapıyor. Onları izlemeye artık ihtiyaç duymuyorsun. Parmaklarının sözcükleri klavyeye doğru bir biçimde yazması için onlara güven. Bu tuşları yıllardır kullanıyorsun ve onlarla pek çok öykü yazdın. Sadece rahatla, ve sahneyi izle, öykülerini anlatan zihnine güven, ve başkaları okuyabilsin diye sözcükleri yazan parmaklarına güven.
Her zaman insanların senin öykülerini okumaktan hoşlandıklarını hatırla. Arkadaşların, ailen, ve yabancılar bile senin öykülerini okudular ve onları sevdiler. Senden defalarca daha fazla öykü istediler. Daha fazla yazmak istiyorsun ve daha fazla yazıyorsun. Hiç olmadığı kadar kolay ve hızlı yazıyorsun.
Zihnin iyi bir öykünün ne olduğunu ve kötü bir öykünün ne olduğunu biliyor. Sen farkı biliyorsun, ve sen iyi öyküler yazdığını biliyorsun. Öyle olduklarını düşündüğünden değil, başkaları öyle olduklarını söylediğinden. Onların senin öykülerini sevdiklerini biliyorsun çünkü onlar öyküdeki karakterlerle özdeşleşmeye başladılar Onlar karakterlerden eminler ve karakterlerin içinde olduğu öyküleri seviyorlar.

Her öykü mükemmel değildir, ama onların üstüne gittiğinde (onları incelediğinde: go over), problemleri görebilir ve problemleri düzelterek bölümleri yeniden yazabilirsin. İyi ya da kötü yazacağın konusunda endişe etmiyorsun. İyiyi koruyacaksın ve kötüyü düzelteceksin. Yazmaya devam etmen, öyküyü bitirmen için önemli, öyleyse sen öyküyü daha iyi yapabilmek için üzerinde çalışabilirsin.
Bildiğin bazı şeyleri yeniden yazmak zorunda kalacaksın, ama bildiğin gibi öykü güzel ve düzeltmek istediğin şeyler öykünün konuşulan biçimi. Öyküyü yazman önemli. Bazı bölümler zor olacak, ama bütün yapman gereken rahatlamak, ve mükemmel aklının, karşılaştığın herhangi bir problemi çözmesine izin vermek, ve böylece yazmaya yeniden başlıyorsun.

Öyleyse yazmak için her oturduğunda hatırla. Kendine, sana büyük ve çeşitli karakterlerle dolu ilginç öykülerini anlatan zihnine güven. Yazmanı kolaylaştıran bilgisayara, öykülerini yazan parmaklarına güven. Öykülerinden eminsin, biliyorsun ki insanlar onları okumak istiyor. Sen onlardan senin öykülerini okumalarını istiyorsun, ve onları yazmak istiyorsun. Yazarken eğleniyorsun, biliyorsun ki, yazıyorsun çünkü yazmayı seviyorsun, ve bu ihtiyacın olan tek doğru neden.

2 yorum:

caner dedi ki...

kişisel gelişim kitablarından alıntı gibi.. mesela stendhalin elliiki gun evine kapanıp parma manastırını yazması, yardımcısına da kendisini soranların şehirdışında olduğunu söyletmesi,roman bittikten sonra da balzac la yazışmaları benim için yazma sevinci açısından daha fazla şey ifade eder.zaten bu yazıda yazma sanatı üzerine değil yazma sevinci üzerine.

Pınar Y. dedi ki...

Merhaba Caner,

sayende bildiğim ancak yorumunu okuyana kadar isimlendiremediğim bir kavramla tanıştım: yazma sevinci!

bu bağlamda alıntıladığım metin, yazma sevincini kendimizden esirgememek için olsun...